Het is heel frustrerend om de volgende zinnen tegen te komen wanneer je het gevoel hebt te verdrinken in je emoties.
- "Gelukkig zijn is een keuze."
- "Je moet naar de positieve dingen kijken."
- "Je moet positiever denken."
- "Je hebt toch alles om gelukkig te zijn."
- ...
Het zijn zinnen die vaak met de beste bedoelingen worden uitgesproken maar die vaak blijven plakken in de vorm van schuld en schaamte...
Het lijkt allemaal je eigen keuze, je eigen schuld...
Alsof het een keuze is om je slecht te voelen, niet uit je bed te geraken, in de duisternis te zitten en je zo angstig te voelen dat je je alleen maar wil opsluiten.
Schuld en schaamte staan verwerking in de weg.
Het zorgt voor weerstand op wat je denkt en voelt.
En we weten allemaal: wat er niet mag zijn, is des te hard aanwezig.
Hoe harder je onderdrukt en vermijdt, hoe meer aanwezig de pijn is en blijft.
Het onverwerkte zal zich altijd blijven aandienen in allerlei vormen: vermijdend gedrag, vicieuze cirkels, saboterende patronen, hoofdpijn, buikpijn, gevoel van leegte, woede, onrust, slapeloosheid...
De sleutel is het erkennen van je pijn en tools vinden om het te mogen/kunnen voelen en tegelijkertijd nog zo veel andere dingen.
Ondanks de pijn, in verbinding blijven met jezelf en anderen.
Zachtheid en mildheid ervaren voor jezelf en je pijn in plaats van hard- of kwaadheid.
Dat is volgens mij de weg.
Veel moed en onthoud: Ook al lijkt het soms zo, je bent niet alleen.